De nieuwe vriendschap

De nieuwe vriendschap

Wat: Melia komt aan in Crosini waar ze denkt een aanwijzing te kunenn vinden over haar ouders en anders een goede leermeester of meesteres te vinden omdat ze het dringend tijd vind dat ze haarkrachten onder controle krijgt
Waar: Crosini
Wanneer: Lente, zonsopgang
Genre: Vriendschap, avontuur, gevoelens...
Wie: Iedereen, zolang het maar logisch is
Regels: /

Beginpost:


Melia bleef staan aan de poort die toegang gaf tot het dorp. Van achter haar blies een windje waardoor haar haren die los over haar schouders hingen, opwaaiden. Hoewel ze er al erg volwassen en moedig uitzag, bonkte in haar borstkas haar hart als een gek en durfde ze het stadje niet te betreden. De gedachte dat ze hier misschien haar ouders zou aantreffen, maakte haar nerveus.

Ze zat op een tak.
''Alles goed?''
Vroeg ze aan het meisje dat aan de poort stond.
''Je lijkt een beetje bang''
Zei ze toen zachtjes.

Melia schrok zich een ongeluk en draaide zich geschrokken om. Haar ogen schoten omhoog en in de boom zag ze plots een meisje.
"Ja, het gaat", sprak ze met een neutrale stem. Alsof ze haar hele leven aan de neus van het meisje zou hangen. Ze wilde zich omdraaien en weglopen, maar ze kon hjaar ogen niet afwenden.

ze sprong naar beneden.
''Sorry ik wou me er niet mee bemoeien'' Zei ze toen tegen haar.
''Soms ben ik wat te nieuwschierig, denk ik''
Ze glimlachte.
''Ik ben Tira''
Zei ze de afkorting van haar naam maar.

Melia bekeek haar met een nieuwsgierige blik.
"JA, nieuwsgierigheid kan je wel tot zo'n vragen dwingen!" Een glimlach verscheen op haar gezicht en toen ze dat zelf besefte ze,verdween die meteen.
Vergeet het niet, meid, iedereen zal je in de sdteek laten!
Aangenaam, maar ik moet gaan!"

Ze knikte.
''Ok tot ziens''
Ze liep weer het bos in.
''Hmmm lekker frisse lucht''
Ze was erg vrolijk vandaag.

Melia keek het meisje na. Even gleed haar blik naar de poort, maar ze besefte goed genoeg dat ze er de eerste uren niet binnen zou durven gaan. Daar had ze nog wat meer voorbereiding voor nodig al had ze dat al zeker drie jaar tijd voor gehad. Ze rende plots het meisje achterna.
"Ik ben Melia!"

Ze draaide zich om.
''Mooie naam''
Zei ze toen vrolijk en blij.
''ging je niet naar binnen toe?''
Vroeg ze toen.

Melia hjaalde grijnzend haar schouders op.
"Dankje, maar ik vind de jouwe mooier!" Ze voelde haar wangen rood worden en besefte dat ze zich juist moest afzonderen van anderen en er niet net closer mee zou worden.
"Ik wil eerst nog een wandeling maken denk ik"

ze glimlachte.
''Ja een wandeling dooet altijd goed''
Zei ze toen.
''Lekker door het bos''
Ze liep door.

Melia keek het meisje na.
"Wacht!" riep ze toen uit. Ze wist niet waarom ze het deed, ze wist alleen dat ze het deed.
"WAar ga je heen?"

Ze keek haar aan.
''Geen idee''
Zei ze toen.
''Ik zie wel waar ik beland.''

Melia keek even om, maar keek toen toch het meisje aan.
"Mag ik mee?" vroeg ze toen zachtjes.

Ze knikte vriendelijk.
''Ja hoor dat mag wel''

Melia glimlachte.
"Ok, bedankt!"

Ze glimlachte.
''Graag gedaan''
Ze wandelde verder.

Melia glimlachte ook erg lichtjes en wandelde rustig verder. Ze keek ondertussen wat om zich heen.